‘Een burn-out ontstaat door langdurige stress en overspanning, wat leidt tot uitputting van fysieke en mentale energiereserves, met werkgerelateerde spanning als een mogelijke trigger’.
Om het in andere woorden te schetsen:
We zitten constant in een ratrace waar we – als we niet opletten – nog moeilijk uitraken. De ene dag na de andere is even stressvol, met heel veel ‘moeten’ (deadlines, KPI’s, … ). In het weekend: nog méér ‘moeten’… (taxi spelen voor de kinderen, vrienden bezoeken, doktersafspraken, sporten, uit eten, ouders en schoonouders op bezoek, … )
Hoeveel mensen zitten ’s avonds na de afwas (of het vullen van de vaatwas) voor de TV? En hoeveel mensen gaan sporten, muziek beluisteren (of maken), met de kinderen een gezelschapsspel spelen of gewoon even met de buren een babbeltje doen?
Mijn idee hierover is : ‘Het maakt niet uit WAT je doet, als je het maar met plezier doet!’ Er is zelfs wetenschappelijk bewijs dat je bij het doen van iets waar je ‘vleugels’ van krijgt, er één of meerdere van de gelukshormonen – dopamine, serotonine en endorfine – vrijkomen.
De oplossing ligt volgens de dokters in de dingen doen die je energie geven. Iedereen bepaalt voor zichzelf waar hij die in kan vinden. Sommige mensen gaan lopen, anderen darten, sommigen knutselen of tekenen … noem maar op. Wees creatief in de zaken die je onderneemt maar maak er vooral tijd voor. De clou van de hele zaak is, dat je als je in een burn-out terecht komt, je net té weinig van die zaken deed. We hebben die energiegevers echter nodig om dagelijks opnieuw opgeladen te geraken.
Zowel de collega’s als de zaakvoerder kunnen stress helpen verminderen op het werk door grenzen te helpen trekken.
Enkele tips:
- Wees een luisterend oor en hoor waartegen de collega aanloopt
- Geef concrete tips om te helpen de work-load te verminderen (organisatie van het werk bijvoorbeeld)
- Vraag de collega's hoe zij bepaalde zaken aanpakken
- Deel kennis met elkaar om efficiënter te kunnen werken
- Vermijd overwerk
- Sta erop dat pauzes gerespecteerd worden
- Spoor collega's aan om over de middag een wandeling samen te maken
- Maak als zaakvoerder dat de drempel voor een gesprek laag ligt
- Schakel externe hulp in (mentaal heeft dit een grote invloed op de persoon in kwestie)
- Geef duidelijk aan dat er geen overuren gepresteerd moeten worden
- Dring aan op zelfzorg (genoeg slaap, beweging, gezonde voeding, tijd voor hobbies, ... )
- Geef zoveel als mogelijk zélf het goede voorbeeld!
Natuurlijk is het niet zo simpel.
Als de persoon in kwestie niet inziet dat er iets drastisch moet veranderen dan kan jij als zaakvoerder wel alle hulp aanbieden, het zal niet baten. Als die ’s avonds niet dingen gaat doen die hem/haar energie geven, zal er niets veranderen.
Het is voor élke medewerker (én zaakvoerder) belangrijk om voor zichzelf te zorgen. Geef daarom ook zelf het goede voorbeeld.
Als je als zaakvoerder daar een rol in kunt spelen dan is dat toch wel heel mooi? Het is daarbovenop een waardevol retentiebeleid, of niet soms?
Ik ben natuurlijk geen specialist als het gaat over burn-outs (en gelukkig maar ook), maar ik zag het wel van dichtbij en bij een zeer dierbaar persoon die het heeft moeten doormaken. Had ik toen deze tips gehad, had ik niet lijdzaam moeten toezien. Misschien had ik het zelfs kunnen helpen voorkomen.
Het herstel van een burn-out vergt veel moed, tijd en uiteindelijk ook zelfkennis.
Met dit blogbericht wil ik dan ook vooral de zaakvoerders wakker schudden:
– Valt je wat op?
– Heb je een vermoeden dat iemand op de rand zit van een burn-out of/ en depressie?
– Heb je signalen opgepikt?
Ga over tot actie voor het te laat is.
